Little little arrow, please stop with hurting my feet [&Clementine]

RAVEN BURON

Raven Buron bewoog zich met ruime passen voort, Clementine in zijn armen tegen zijn borst geklemd. Onrustig bewogen zijn ogen zich voort over de kustlijn voor hem, de wind zong zijn treurige lied in de takken van de bomen achter hem, en de golven braken tegen het zand en sleurden mee wat de gierige armen van de zee ook maar vast konden houden. Andere zaken werden weer terug het strand opgespuugd zonder deze verder nog een blik waardig te keuren. Alles leek rustig, vredig haast, was het niet dat de laatste stukken van het grote schip langzaam verder de zee in werden getrokken. Een zucht rolde over de lippen van de jongen, terwijl deze zinloos uitkeek over het strand, op zoek naar zijn verloren wapens. Echter, ging bij zijn volgende pas een hevige pijnscheut door zijn voet. 'Goddamn!' Bracht hij met een schreeuw uit, en liet Clemmentine bijna vallen.

I was born to survive.

Rustig had Clementine om zich heen zitten kijken, de zee zag er verrassend rustig uit. Dat kon je enkele dagen daarvoor niet zeggen. Er lagen nog maar een paar brokstukken van hun schip lagen op de kust, de rest was de zee alweer ingetrokken. De kust zag er rustig uit, en toch voelde het raar. Er was iets mis met dit eiland, Clem wist het zeker..

Het meisje lag nog steeds in de armen van Raven geklemd. Terwijl ze over het strand keken, op zoek naar verloren wapens rolde er een zucht over de lippen van de jongens. 'Goddamn!' Bracht de jongen bij zijn volgende pas met een schreeuw uit, Raaf liet haar bijna vallen.

Geschrokken sprong Clem uit de armen van de jongen. 'Raaf, wat is er?' Klonk haar hoge, heldere stem met een bezorgde ondertoon. Haar bruine ogen stonden bezorgt, net zoals de rest van haar gezicht. Haar donkerbruine haar lag nog steeds in dezelfde slordige vlecht over haar rug, haar gehavende kleren waren vies van haar reis door het bos.

-Moet gaan, ik ga gamen dus adiosx

RAVEN BURON

Toen Clementine eenmaal uit zijn armen was, hinkelde Raven op een voet heen en weer, en omklemde met beide handen zijn andere voet, terwijl hij verwensingen mompelde tegen hetgeen dat zijn voet had bezeerd, dat onder met bloed besmeurd zand lag en niet goed zichtbaar was.

C

lementine keek naar de jongen die hinkend heen en weer sprong. Het voorwerp lag onder met bloed besmeurd zand. 'Dit is handig, nu hebben we beide een verneukt been..' Mompelde het latina meisje. 'Kan je nog verder lopen denk je? Want no way dat ik jou op kan tillen..' Klonk haar heldere hoge stem, nog steeds ietwat ongerust.

RAVEN BURON

'Dit is handig, nu hebben we beide een verneukt been..' Mompelde het latina meisje. 'Kan je nog verder lopen denk je? Want no way dat ik jou op kan tillen..' Ondanks de pijn moest de jongen lachen, hij zag het al voor zich, hij zelf in Clem's armen... Nee, niet het beste idee. Hij ging voorzichtig op zijn voet staan, en knikte, het ging wel. 'What De Fack heeft mijn voet zo opengehaald?' Raven liet zich op zijn knieen vallen en begon het zand weg te halen. Een blinkende punt kwam te voorschijn.

R

aaf ging weer op beide benen staan en knikte. 'What De Fack heeft mijn voet zo opengehaald?' Klonk zijn stem, waarna hij neerknielde en het zand begon weg te halen. 'Wat is het?' Clem knielde naast hem neer, een blinkende punt stak uit het zand.

RAVEN BURON

'Wat is het?' klonk de stem van Clem naast Raven. Een sprank herkenning ging door de ogen van de jongen, een vleug hoop door zijn maag. 'Mijn...' Raaf pakte het ding uit en zand, en begon te glunderen. Het was een van zijn pijlen, nog helemaal heel. 'Mijn pijl. Dan moet de rest ook in de buurt zijn toch?' Met hoopvolle, bijna krankzinnige ogen keek de zwartharige jongen naar Clementine op, waarna hij wild in het rond keek en op een random plek in het zand begon te graven met zijn handen.

E

en van de pijlen van Raaf stak uit de grond. 'Mijn...' Klonk Raaf's stem terwijl hij de pijl uit het zand haalde. 'Mijn pijl. Dan moet de rest ook in de buurt zijn toch?' De jongen keek met hoopvolle ogen naar haar op, waarna hij op random plekken in het zand begon te graven. Clementine kwam overeind, het latina meisje keek het strand nogmaals rond. Haar bruine ogen focusten zich op een glanzend voorwerp dat in het zand lag. Ze griste het voorwerp van de grond af. Nog een van Raaf's pijlen. 'Ik heb er nog een!' Haar stem klonk een stuk hoopvoller dan voorheen.

RAVEN BURON

Raaf lachte zijn witte tanden bloot toen Clem ook een pijl tevoorschijn haalde, pijl na pijl kwam uit de grond, tot hij zelfs zijn koker terugvond. 'Enkel mijn boog nog, en dan kan ik eten gaan vangen. Boogje, Boogje...' De laatste woorden zong de jongen zacht voor zich uit.

O

nderhand waren er al veel pijlen uit de grond gehaald, inclusief de pijlkoker. Het was best een raar idee dat juist deze spullen overgebleven waren, maar wat maakte het ook uit? Nu hadden ze alleen nog maar meer kans om te overleven. 'Enkel mijn boog nog, en dan kan ik eten gaan vangen. Boogje, Boogje...' Klonk de stem van de jongen. Opnieuw begon Clem het strand rond te zoeken.

RAVEN BURON

Raven groef op willekeurige plaatsen in het zand, en stuitte meerdere keren op kapotte dingen, stoelpoten, bekers, scherven van onherkenbare dingen... Met een zucht ging hij rechtop zitten, hij had heel weinig zin om een nieuwe te moeten maken, daar ging zo veel werk in zitten... En dan kwam er ook nog bij dat dit een goede merkboog was...

N

og even kort keek Clem om zich heen. 'Al gevonden?' Klonk haar stem, terwijl ze rustig een stukje verder liep om daar te zoeken. Haar ogen zochten de omgeving af, focusten zich op elk voorwerp dat een boog kon zijn. Het enige wat ze vond waren brokstukken, van stukken muur tot een kapotte camera. Er lag van alles, maar geen boog..

RAVEN BURON

'Al gevonden?' klonk de heldere stem van Clementine als muziek in Raven's oren. De jongen schudde zijn hoofd, zijn boog was nog steeds ver te zoeken. 'Ik vrees dat ik een nieuwe moet maken.' Antwoordde de jongen op treurige toon, zijn boog had hem altijd goed geholpen en hij was er erg aan gehecht geraakt. 'Maar dat zal wel moeilijk worden.'

C

lementine keek op toen Raaf antwoordde. 'Ik vrees dat ik een nieuwe moet maken.' Klonk de stem van de jongen treurig. 'Maar dat zal wel moeilijk worden.' Het meisje knikte. 'Het lukt je vast wel, ik kan helpen.' Haar stem klonk nog steeds wat hoopvoller dan eerst.

RAVEN BURON

Raven bromde wat... En zag toen een stuk hout boven het zand uit steken. Krachtig zette de jongen zich af met zijn voeten, het zand stoof achter hem op en vormde een nevel. Zijn bleke handen grepen naar hetgeen wat voor hem uit het zand stak, en trokken het er met kracht uit. Met een schok bleef de jongen stilstaan, en keek geschokt naar het stuk boog dat hij in zijn handen had. Zijn uitdrukking bleef hetzelfde terwijl hij door zijn benen zakte.

H

et meisje fronste toen ze Raaf door zijn benen zag zakken. 'Raaf..?' Klonk haar vragende stem. Ze snelde op hem af en knielde naast hem neer. 'Wat is er?' Fronsend keek Clem naar de jongen, waarna haar donkerbruine ogen vielen op het stuk boog dat hij in zijn hand had. Zwijgend legde ze een hand op zijn schouder.

RAVEN BURON

- Het is zo niet-mannelijk om hem nu te laten huilen... Damn.

Raven keek nog steeds met een geschokte uitdrukking naar zijn halve boog. Zijn lichte ogen stonden leeg, zijn hart voelde leeg, alsof iemand alle waardevolle dingen eruit had getrokken en hun plekken leeg had achtergelaten, om te verstoffen tot er iets nieuws zou komen om de leegte op te vullen. Enkel een grote plek was nog steeds opgevuld. Opgevuld door het meisje dat nu naast hem stond, waar hij zo aan gehecht was. 'Zal secondelijm nog helpen?' piepte hij op verslagen toon.

H

aar hand rustte nog steeds op zijn schouder, als een troostgebaar. Ze keek de jongen aan, zijn lichte ogen stonden leeg. 'Zal secondelijm nog helpen?' Piepte Raaf op een verslagen toon. Clem glimlachte zwakjes. 'Als jij hier ergens een Gamma ziet om het te halen..' Klonk haar kalme, heldere stem. De hoop die voorheen in haar stem zat, was verdwenen.

RAVEN BURON

De jongen keek een moment op, recht in de warme ogen van zijn vriendin. 'Als jij hier ergens een Gamma ziet om het te halen...' Klonk haar kalme, heldere stem. Een enkele traan liep over de bleke wang van de jongen, terwijl hij naar de helften in zijn handen staarde, naar wat voorheen een vriend van hem was geweest, een voorwerp dat hem beschermde. 'Hij is weg. Hij is voorgoed weg...' 'Rust zacht, Romell.' Voegde hij er in gedachten aan toe, terwijl hij de boog opnieuw in het zand plaatste, en er voorzichtig zand overheen goot.

E

en enkele traan liep over de wang van de jongen. 'Hij is weg. Hij is voergoed weg...' Klonk zijn stem, opnieuw plaatste hij de boog in het zand. Clem sloeg een arm over zijn schouders heen en liet haar hoofd voorzichtig op zijn schouder rustte. 'Gaat het?' Klonk haar stem zacht.

RAVEN BURON

Met een plotseling verbitterd gezicht knikte de jongen, op de vraag van het meisje naast hem. Met driftige bewegingen begon hij zand over de boog heen te scheppen, tot deze niet langer zichtbaar was. Met een kleine zucht stond hij op, en beende het woud in. Enkele seconden later kwam hij echter al weer terug, en gunde zijn boog geen blik waardig.

C

lementine keek verbaast op toen haar vriend het woud in beende, ze fronste haar wenkbrauwen en kwam zelf ook overeind. Enkele seconden later kwam Raaf alweer terug. 'Zullen we anders maar gewoon een kamp opzetten? Jagen wordt zo ook niks..' Stelde het meisje voor, de jongen diep in zijn ogen aankijkend.

RAVEN BURON

Met een grom knikte Raven, als antwoord op de vraag van de Madame Rose. 'Ik zal wat hout gaan zoeken. En wat gereedschap, als ik het vind.' Met die woorden begon hij driftig tussen de aangespoelde spullen door te scharrelen, en pakte hier en daar een plank op die hij onder zijn arm stak. Een vermolmde, maar nog steeds bruikbare gereedschapskist kwam onder het puin vandaan.

H

et latina meisje keek nog even kort naar Raaf. 'Ik zal wat hout gaan zoeken. En wat gereedschap, als ik het vind.' Clem knikte en begon zelf ook de kust langs te zoeken, veel over van de schipbreuk was er niet meer. Een paar planken en een half lege EHBO doos kon ze nog tussen het puin uithalen, het meisje zuchtte even kort voor ze weer verder begon te zoeken

-Madame Rose? Serieus? HAHAHAHAHAHAHA

» Clem? Are you there? & Clementine
» 'I wanna be free, just like a butterfly' - Clementine